RASY - Czsyta krew arabska

 CZYSTA KREW ARABSKA

Koń arabski czystej krwi jest szybki, zwrotny, waleczny i wytrzymały – od wieków fascynuje ludzi piękną sylwetką, elegancją ruchów i silnym charakterem. Jego ognisty temperament idzie w parze z wrodzoną łagodnością.

Przyjaciel koczowników

Ze swoją wspaniałą, proporcjonalną w każdym detalu sylwetką i pięknymi ruchami koń arabski czystej krwi jest powszechnie uważany za jedną za najszlachetniejszych ras. Mimo swoich rozlicznych zalet arab nie jest jednak stworzony do wszystkich dyscyplin.

Szkoła przetrwania

Koń arabski czystej krwi wywodzi się z Bliskiego Wschodu. W tym pustynnym regionie konie, aby przetrwać, musiały czasem żywić się wielbłądzią paszą, zupełnie nie przystającą do ich potrzeb żywieniowych. Trudne warunki sprawiły, że z pokolenia na pokolenia konie arabskie wyewoluowały w rasę o niezwykłej odporności. Koczownicy i wojownicy arabscy docenili wytrzymałość, szybkość i odwagę tych zwierząt – gotowych nieść swego jeźdźca galopem na długich dystansach, bez żadnych kaprysów i jakichkolwiek zachcianek.

Ekspansja silnych genów

Konie arabskie żyły na pustynnym półwyspie już 5 000 lat p.n.e., o czym świadczą zachowane twory artystyczne i ustne przekazy Beduinów, których życie było mocno uzależnione od ich pustynnych rumaków. W czasach średniowiecznych wypraw krzyżowych wiele koni arabskich sprowadzono do Europy. Na przestrzeni kolejnych wieków rozprzestrzeniły się one po całym Starym Kontynencie. W efekcie zabiegów hodowlanych z czasem narodził się współczesny arab czystej krwi.

Praprzodek wszystkich ras

Arabska krew płynie dziś w żyłach prawie wszystkich ras koni gorącokrwistych. Silne geny konia arabskiego okazały się dominujące w trakcie dziedziczenia cech z pokolenia na pokolenie. Na przestrzeni wieków ta doskonała krew niejednokrotnie posłużyła do uszlachetnienia co poniektórych ras. I tak w XVII i XVIII wieku do Anglii i Francji przywieziono trzy orientalne ogiery – przodków wszystkich koni pełnej krwi angielskiej: Byerleya Tuska z Turcji, Godolphina Arabiana i najsłynniejszego Darleya Arabiana. Dały one początek czterem głównym liniom pełnej krwi: Herod, Eclipse, Highflyer oraz Machem. Wraz z rozwojem rasy pełnej krwi angielskiej hodowla araba czystej krwi w Europie została nieco przyhamowana. Na szczęście zwolennicy najczystszej i najstarszej z ras wciąż sprowadzali nowe linie, rozpoczynając hodowlę od nowa. Do dziś czysta krew arabska ma na świecie ogromną rzeszę sympatyków.

Koń arabski czystej krwi ma bardzo delikatną skórę, stąd jego słabość do łachotek. Pielęgnacja konia tej rasy wymaga między innymi dlatego wiele uwagi – zaleca się stosowanie miękkich szczotek i delikatność przy czyszczeniu wrażliwych partii ciała: brzucha, głowy, wewnętrznej części ud.

WYZNACZNIKI RASY

Prawdopodobnie koń arabski czystej krwi pochodzi z Półwyspu Arabskiego. Stąd rozpowszechnił się po Egipcie i dalszych regionach Afryki Północnej. Około 150 r. n. e. Beduini z Półwyspu Arabskiego podjęli próbę ich hodowli.

Wygląd

Koń arabski czystej krwi ma małą „suchą” głowę z wysokim czołem o prostym lub wklęsłym „szczupaczym” profilu. Czaszka jest wyraźnie zarysowana pod skórą, zwęża się w kierunku niewielkiego pyska. Jego uszy są małe i kształtne, szeroko rozstawione. Duże krągłe oczy zdają się być nieustannie w ruchu, a szerokie nozdrza pięknie falują.

Arab ma głęboką i szeroką pierś, lekką „łabędzią” szyję, raczej krótki, dość mocny grzbiet i lekko wypukły lub poziomy zad. Wysoko osadzony i wysoko noszony, jedwabisty ogon to jeden z charakterystycznych wyznaczników tej rasy. Jego kończyny są zgrabne i silne, z długimi i prostymi stawami skokowymi.

Wysokość w kłębie
148 – 153 cm

Maści

Akceptowane są wszystkie jednolite maści, często siwe. Nierzadko spotykane są także białe odmiany na nogach i pyskach – te są uznawane w przeciwieństwie do plam na kłodzie.

Charakter

Mimo swego dość żywego temperamentu koń arabski czystej krwi ma raczej łagodne usposobienie i daje się łatwo układać; niemniej w kontaktach z nim niezbędne są wyczucie i cierpliwość.

Arab czystej krwi jest niezwykle silny i zwrotny i ma nieprawdopodobnie dużo energii. Ponieważ jest bardzo szybki, często wystawia się go w wyścigach. Jego kroki są przy tym dosyć niskie, dlatego nie za bardzo nadaje się do dresażu. Również skoki nie są mocną stroną tego konia., ponieważ brakuje mu nieco skoczności. Tak czy inaczej konie tej rasy uznawane są za najszlachetniejsze i są bardzo wysoko cenione jako „długodystansowcy” w biegach płaskich.

Tekst: Atlas DeAgostini