ANATOMIA - Postawa Kończyn

Postawa kończyn.

     Prawidłowa postawa kończyn jest bardzo ważna dla pewnego i zrównoważonego chodu konia. Błędy postawy są równoznaczne z szybkim męczeniem się i przedwczesnym zużywaniem się stawów i ścięgien. Jak zatem rozpoznawać błędy postawy?

Postawa prawidłowa i błędna.

    Postawą nazywamy kształt i ustawienie kończyn konia oraz proporcje między ich poszczególnymi częściami. O prawidłowej postawie mówimy wtedy, gdy kończyny stoją prosto. Postawa oceniana jest w czasie stania i podczas ruchu.

Wady postawy

Kończyny przednie – widok z boku

1. postawa prawidłowa.
2. postawa przedsiebna: może być oznaką przemęczenia lub choroby.
3. postawa podsiebna: jeżeli wyraźna, odbija się niekorzystanie na zbalansowanie ciała (część przednia „przeważa” do przodu); utrudnia wydatny wyrzut przednich nóg.
4. koziniec (nadgarstek wysunięty do przodu): lekko poddany nadgarstek może być cechą wrodzoną lub nabytą na skutek przeforsowania konia.
5. cofnięty nadgarstek (tzw. cielęcy): poważna wada utrudniająca resorowanie kończyny; obciąża ścięgna, zakłóca balans i obniża energię wyrzutu.
6. długi, krzywy staw pęcinowy („niedźwiedzia łapa”): staw jest zbyt długi lub z byt wygięty. Podczas każdego kroku staw jest poddawany silnemu obciążeniu, co prowadzi wprawdzie do „zmiękczenia” chodu, ale bardzo forsuje ścięgna.
7. krótki, stromy staw pęcinowy („kozie kopytko”): ta wada skutkuje twardym noszeniem i również prowadzi o szybszego zużycia ścięgien.

Kończyny przednie – widok z przodu

1. postawa prawidłowa
2. postawa rozbieżna: wpływa na zmniejszenie szybkości chodu konia.
3. postawa zbieżna: duże ryzyko wystąpienia urazów.
4. postawa rozbieżna („francuska”): poniżej stawu nadgarstkowego nogi rozchodzą się na zewnątrz; łokieć jest przyciśnięty do tułowia. Konie z tą wadą mają niepewne, mało wydatne chody.
5. postawa szopowata: poniżej stawu nadgarstkowego nogi zbiegają się do wewnątrz; łokcie wystają na zewnątrz lub wygięcie do środka następuje tylko poniżej stawów.

Kończyny tylne – widok z tyłu

1. postawa prawidłowa
2. postawa szeroka: niezbyt elegancka, ale bez poważniejszych skutków, o ile nogi stoją w pionie
3. postawa wąska: niepewna pozycja stojąca, ryzyko wystąpienia urazów.
4. postawa ksobna (krowia): koń wyrzuca na boki tylne nogi; bez poważniejszych skutków
5. postawa odsiebne (beczkowata): stawy skokowe odchylone są na zewnątrz, a nogi wykręcane są na boki; koń ma mało wydatne i energiczne chody; zwiększone ryzyko wystąpienia kontuzji i powstania chorobowych zniekształceń w stawie skokowym.

Kończyny tylne – widok z boku

1. Postawa regularna: linia pionowa poprowadzona w wyobraźni od guza kulszowego przebiega wzdłuż tyłu stawu skokowego i pada tuż za piętkami kopyta.
2. Postawa szablasta (podsiebna): staw skokowy zbytnio pod ciałem; niewystarczająca efektywność ruchów, niebezpieczeństwo ścigania się.
3. Podstawa charcia(zasiebna): rozwarte stawy skokowe – przeciążone i podatne na kontuzje.

Koń w ruchu

   Koń ma prostą postawę, jeśli przednie i tylne kopyto po tej samej stronie stąpają na jednej linii. Błędy postawy mająnegatywny wpływ na przebieg chodu konia.

Jeżeli koń w ruchu...

• bilarduje – przednie kończyny poniżej nadgarstka są wyrzucane lekkim łukiem na zewnątrz;
• zaplata – kopyta są stawiane na tej samej linii (zamiast na dwóch równoległych liniach; po jednej dla pary nóg każdego boku);
• strychuje – kopyto podniesionej kończyny uderza przeciwną nogę;
• ściga się – czubek tylnego kopyta zahacza o podeszwę, piętkę lub podkowę kopyta przedniego, co również może prowadzić do urazów;
• porusza się w postawie beczkowatej (odsiebnej) – stawy skokowe odchylone są na zewnątrz; podnosząca się noga zbliża się lub zahacza o stojącą.
• Ma słabe stawy skokowe – stawy te podczas stawiania nogi wychylają się na zewnątrz, co osłabia efekt amortyzacji; poza tym koń ma mało wydatne kroki.
  
  
  Tekst: Atlas DeAgostini